Jan Willem Gast (bouwjaar 1942)             Voorzitter 1973-78          Laren

 

 

Een mooie tijd bij de TV Hoofddorp

 

In mijn jeugd begon je pas met tennissen als lid van een vereniging na je Lagere School. Mijn ouders tennisten en van hen mocht ik lid worden van de in 1955 net opgerichte tennisvereniging Roomburg in Leiden. We woonden vlakbij het park en ik vond tennis zo leuk dat ik al spoedig met mijn vriendjes lange uren op de baan maakte – als de senioren dat tenminste toestonden.

Extra bevoorrecht met aparte trainingen voor een klein groepje kinderen door de toenmalig Nederlands kampioen Lex Karamoy, die in Leiden studeerde en ook lid was van onze club. Lex gaf ook de aanzet tot de organisatie van een jaarlijks nationaal A-toernooi waaraan dan de meeste nationale coryfeeën deelnamen. Ik herinner me nog dat ik bij een van die toernooien als tiener ballen raapte samen met Tom Okker, die door Lex was meegenomen als pril talentje. Tom heeft het ver gebracht!

 

Tijdens mijn studie in Leiden tennisten we vaak op de fraaie banen van Noordwijk, ook competitie, maar meer voor de pret. Na mijn diensttijd, eerste baan in Amsterdam en trouwen met Marije zijn we in 1971 gaan wonen in Hoofddorp en samen meteen lid geworden bij de TVH. Het oude houten clubhuis bij de ingang van het wandelbos met al drie of vier gravelbanen. Daar werd door een aantal mensen serieus getennist, ook op competitieniveau en clubtoernooien, maar wat me uit die beginperiode nog zeker bijstaat zijn de bijzondere feesten in dat oude, al wat wrakke, clubhuis. Soms ter verhoging van de feestvreugde zelfs gekostumeerd, en tot in de hele vroege uren… Het aantal leden was ook nog niet zo groot dus iedereen kende elkaar.

 

Vanaf eind 60-er jaren groeide Hoofddorp snel en veel van die nieuwe inwoners vonden hun weg naar de op dat moment enige plaatselijke tennisvereniging. Waar ze vriendelijk werden verwelkomd door de ‘echte Hoofddorpers’. Dat was natuurlijk voor de ‘autochtonen’ wel wat wennen aan die aanzwellende stroom nieuwkomers met zo hun eigen, vaak stadse, gedachten over hoe je zo’n tennisvereniging moest runnen en hoe je je op de baan hoorde te gedragen. Maar in grote lijnen verliep de verandering zonder kleerscheuren vooral ook omdat bijna iedereen zich enthousiast wilde inzetten voor de vereniging. Meer leden betekende gelukkig veel niet alleen meer spelers en speelsters en ook vaak spelkwaliteit, maar ook meer hulptroepen en uitbreiding voor commissies en bestuur.

 

Vlak voor dat wij lid werden was Jan Blom van Assendelft net afgezwaaid als voorzitter. Ik weet het niet zeker maar misschien had hij het roer overgenomen van de latere erevoorzitter G.W. (Govert) van Driel. Jan’s opvolger André Oostdam vertrok al na een jaar en in 1973 werd ik gevraagd in zijn plaats te treden. Ik trof een goed bestuursteam met daarin onder anderen Anton Hermens, Wim Cammel, Ton van Rooijen en Geert Zuidam. 

Vanaf 1973 ging het echt heel hard met de ledenaanwas, en dat betekende de noodzaak tot uitbreiding van het park van 4 naar 6 gravelbanen en vervolgens nog twee verharde .  

‘porplastic’ banen. Het oude houten clubhuis was er echt heel slecht aan toe, en moest nodig worden vervangen. En al die nieuwe leden wilden graag ook ‘s winters overdekt doorspelen!

 

Meer leden betekende ook meer jeugd, en daarvoor werd in rap tempo met advies van Ko Alewijn en Hans Vlietman een goed systeem van groeps-jeugdtrainingen opgezet. En zo krioelde het ’s middags van het aanstormend talent. Vooral Ko heeft gezorgd voor veel ‘eigen kweek’ van uitstekende jeugdspelers. Ko en Hans verzorgden ook trainingen voor senioren en voor de competitieteams..

Inmiddels was het bestuur verjongd met de toetreding van o.a. Hans van Velsen, Wim van der Gaag en Ton Snaterse. Het nieuwe veel grotere stenen clubhuis kwam er, maar er waren wel een aantal extra vergaderingen nodig om de leden ervan te overtuigen dat dat een verantwoorde stap was. Het hele proces werd door Hans op kundige wijze begeleid. Met officiële opening door erevoorzitter Govert van Driel.

We hadden bedacht dat daar dan meteen een mooie kinderspeelplaats bij moest komen – wat hebben de vele jonge ouders daarvan geprofiteerd! Als de moeders en vaders vaak lang op de baan stonden konden zij na afloop hun kleuters vermoeid en onder de gravel weer oppikken.

Zo werd de jeugd gehard in weer en wind. En de club had behalve een sportieve ook duidelijk een sociale functie.

 

Medio jaren ’70 kregen we ook een nieuwe groundsman. Non Asma, die ook het clubhuis verzorgde, werd opgevolgd door Alle IJtsma. Clubhuis en bar werd na een tussenjaar in eigen beheer voortaan verzorgd door Tjerk en Bep de Vries, en Alle deed de banen en het park. Over Alle IJtsma doen vele sterke verhalen de ronde, en de meeste zijn ongetwijfeld waar. Want het was een heel speciaal persoon. Het park van TVH kwam bij hem absoluut op de eerste plaats! Niets was hem te veel om die banen in puike conditie te houden, maar daarbij botste zijn bonkige Friese karakter wel eens met leden die dachten de keuze aan hun kant te hebben wanneer Alle de banen betrad om te gaan slepen en sproeien. Hij was dan onverbiddelijk en dat leidde wel eens tot strubbelingen.

Meer dan eens heb ik als voorzitter een razende groundsman op de stoep gehad die me de sleutels van het park op de deurmat smeet en zei dat hij het zo niet langer deed…

Een man met gebruiksaanwijzing die zeker veel voor de club heeft betekend, en daarom is bij de opening van de ‘Blaashal’ ook het toegangspad officieel naar hem vernoemd. (het bord was trouwens al heel snel door souvenirjagers van zijn plaats geroofd…)

 

Met Alle IJtsma hadden we trouwens als bestuur het achteraf volstrekt niet verantwoorde idee opgevat om tijdens de winter van 1975 de gravelbanen onder water te zetten en daar een ijsbaan van te maken. Na vele uren spuiten was het eindelijk zo ver en kon er geschaatst worden. Niet een geweldige kwaliteit ijs, maar wat waren we trots op ons project! Zelfs nog wedstrijden voor de jeugd op gehouden. Resultaat was wel dat de vloer van het oude clubhuis en de staat van de banen nu echt tot maatregelen noodzaakten – maar dat was toch al zo.

Wat hebben we die winter een plezier gehad!

In de winter was er behalve de voorbereiding van het nieuwe seizoen, een toneelstuk onder regie van Hans Münichman en af en toe een clubfeest niet veel te doen binnen TVH. Daarin kwam verandering door de start van de ‘Blaashal’ met twee verharde banen in het najaar 1975. Jord Ruijgh was de eerste voorzitter van de Stichting.

 

Meer deelname aan de competitie betekende ook de ambitie om in de competitie hogerop te komen. Dat was afhankelijk van het aanwezige talent, maar ook van de voorbereiding van dat talent op de competitieduels. En op dat punt strookten de visie van het bestuur – en vooral van mij – wel eens slecht met die van onze huistrainer Ko Alewijn. Het bestuur wilde de selectie laten voorbereiden op het nieuwe seizoen door een gerenommeerde speler uit de landelijke top, maar Ko zag dat totaal niet zitten. Dat hebben we toch een winter gedaan, waarbij Ko zelf als speler van het eerste gemengde team wel meetrainde, maar volgens mij hebben we dat experiment niet herhaald. Resultaat was echter wel dat de zaken heel serieus werden aangepakt en het eerste team vervolgens in 1978 naar een vrij hoog niveau kon stijgen.

 

De sterke toename van het ledenaantal was ook aanleiding voor het bestuur tot het strak invoeren van een sluitend afhangsysteem voor de banen. En zelfs daarmee liepen de conflicten nogal eens heftig op en moest er worden opgetreden om iedereen fair aan zijn of haar trekken te laten komen. Niet altijd leuk om als bestuur je medeleden ter verantwoording te moeten roepen, maar dat hoort nou eenmaal bij je taak. Je maakte er bepaald geen vrienden mee…

 

De lustrumviering van 1978/79 heeft een bijzondere plek in mijn herinnering. Als lustrumcommissie (Hans Wind, Albert Hagedoorn en ik) hadden we het gemakkelijk omdat de uitvoering werd gedragen door vele enthousiaste clubleden. Om te beginnen een toernooi in vooroorlogse tenniskleding met feest na. Er zijn mensen die er nog steeds niet achter zijn tegen wie ze nu precies in de dikke mist die dag gespeeld hebben, maar gezellig was het wel – en wat een mooie creaties! Daarna een perfect door Arthur Meuwsen, Ko Alewijn en Ton Koningen georganiseerde fotofietsrallye. Met commentaar van de fameuze dorpscolumnist Dik Trim (Peter van der Boom) in de Hoofddorpse Courant, en het speciale nummer van de door ons zelf uitgegeven Hoofddorp Heraut. Jeugdspellenparcours, en een indoortoernooi in de hal. De prachtige kindermusical van Loes Rohling.

Als hoogtepunt de feestavond op 20 januari 1979. Niettegenstaande pogingen van de weergoden om alles in de war te sturen – of iedereen door de gladheid in de Hoofdvaart te laten belanden – waren we die avond met zo’n 400 mensen bijeen in de aula van de scholengemeenschap. Onvergetelijk was het optreden van (wie kent ze nog) eigen kweek als de Clabelians - met Bep de Vries, Lies Münichman, Claartje Stam en Ans Ferwerda, Gruppo Arporo – met o.a. Ineke Groothuizen, Pol de Krijger en Rob van Rooijen, het Illusionistenduo met Fred Feuerstake, conferencier Okke Ferwerda, en vooral het Cabaret TVH onder regie van Wim van der Gaag. Wim en Marije, Paul Citroen, Addick Land en Ria Schellekens waren meesterlijk. Bij het beluisteren van het originele cassettebandje kunnen we  nog steeds genieten van de goede nummers en inside grappen!

Of er aan de lustrumcabaret-traditie van TVH, gestart in 1969, en toneeluitvoeringen met als eerste die onder leiding van Wim Cammel in 1970, na ons vertrek naar Bussum in 1984 een vervolg is gegeven is mij niet bekend. In mijn TVH tijd hebben die evenementen  in elk geval veel aan de band binnen de vereniging bijgedragen.

 

En dan natuurlijk aandacht voor de keren dat bij storm vaak midden in de nacht de Blaashal scheurde en in elkaar begon te zijgen. Omdat alle bestuursleden op het alarmsysteem stonden was het dan paniek en meteen in actie. Onheilspellende tonelen in het pikkedonker met zo’n wild flapperend gigantisch zeil, met zelfs een keer de griezelige vrees dat Hans van Velsen zich misschien ergens al onder die loodzware massa zou bevinden… Gelukkig was dat niet waar en zagen we hem veilig opduiken.

 

Mijn jaren bij de TVH (en ook De Reigers), en de daarin opgedane bestuurservaring hebben zeker bijgedragen aan mijn ontwikkeling op maatschappelijk vlak als directeur van de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond en de Nederlandse Dagblad Pers. Allebei brancheorganisaties met aandacht voor netwerk en lobby, nationaal en internationaal.

Tennissen en ook hockeyen doen Marije en ik niet meer. Het lichaam begint wat mankementjes te vertonen en we houden het maar bij wandelen en fietsen. Maar de belangstelling voor tennis – en sport in het algemeen - is onverminderd gebleven. We kijken veel en brengen met plezier onze jonge kleinkinderen naar hun tennis- en hockeytrainingen, en wedstrijdjes. Niet in Hoofddorp, maar in Overveen en Bussum.

 

Ik ben blij te beluisteren dat er een goede kans is dat het park van de TVH ook in de toekomst op zijn prachtige locatie mag blijven. Daarvoor hebben vele achtereenvolgende besturen zich met kracht, en naar nu lijkt met succes, ingezet. Waarvoor mijn groot respect.

Besef als leden van de tennisvereniging Hoofddorp dat jullie bevoorrecht zijn met zo’n unieke plaats, en koester dat bezit met gemeenschappelijke krachten ook in de decennia die nu gaan komen. Wees bereid om je in te zetten voor je vereniging als dat van je gevraagd wordt, want samen maak je van je club een succes!

 

Marije en ik wensen de leden van de TVH een heel geslaagd tennisfeest en een bijzonder goede toekomst voor de vereniging. Ik hoop vele oude bekenden op de 26e juni terug te zien!

 

J

 

Een aantal vragen gesteld aan Ton Koningen (67), nog steeds woonachtig in Hoofddorp

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?

Als je als 8-jarig jochie in 1955 al als ballenjongen fungeerde bij wedstrijden van de ‘notabelen’ van Hoofddorp; Pannekoek, Nanninga, Langereis, van Kalmthout, enz., én er begin jaren ’70 ook maar één vereniging bestond, was het geen moeilijke keus.

 

• Hoe kijkt u terug op die actieve beginperiode als tennisser?

In combinatie met mijn werk, nogal ongeregeld transport, was tennissen doorgaans een spontane opwelling tijdens schaarse vrije momenten. Dat kon toen ook nog, er was altijd wel iemand om mee te tennissen. Een houten keet, uhh kantine, sterk riekend naar lysol (dhr. Koper bestreed eigenzinnig alle vormen van ongedierte en vervuiling), stond toen waar nu de kinderspeelplaats is.

 

• Samen met uw medefirmant Douwe Feenstra in het eigen   transportbedrijf, was u lid van de wedstrijdcommissie. Verliep dat makkelijk en wat waren zoal de problemen waar u tegen aan liep?

Kennismaken met en deelname aan competities leidde bijna als vanzelfsprekend naar de wedstrijdcommissie. Handig om daar met je compagnon in te stappen; zakelijk overleg verbreedde zich eenvoudig met clubzaken. Met het explosief stijgende tennisniveau van de jeugd werd samenvoegen van jeugd- en seniorencommissies een opdracht; verbaasde gezichten van Geert Zuijdam  en Ton van Rooijen veranderden langzaam maar zeker van geïnteresseerde jeugdbegeleiders in de combinatie, die natuurlijk jeugd en senioren door elkaar in teams ging indelen met mooie resultaten tot gevolg. Busreizen organiseren naar Waalre en Zwolle om de hoogste teams naar promoties te ondersteunen, auto’s regelen om teams Nederland door te helpen, want we speelden ineens landelijk.  Gelukkig speelde hier ook een eigenwijze, kundige en gedreven tennisleraar een grote rol; onze Ko Alewijn.

 

• In de begin 70’er jaren groeide tennis explosief en groeide het aantal banen bij TV Hoofddorp van 3 naar resp. 6 en 8 banen, terwijl ook de realisatie van de blaashal tot stand kwam. Welke inspanningen moesten hiervoor gepleegd worden om dit tot een goed einde te brengen. Hierbij denken wij aan uw rol als voorzitter van de sponsorcommissie en ‘manusje van alles’ binnen het bestuur?

Uitbreiden van banen en het opzetten van een toentertijd in opkomst gekomen vorm van overdekt tennissen, een blaashal, werden bijna routineklussen. De eerste 6 banen verlichten om een omwenteling teweeg te brengen in de verlenging van de speeltijd, werd een lastiger klus, maar met financiële ondersteuning (je sponsorde een lichtmast in ruil voor levenslang lidmaatschap) van trouwe leden zoals Gerrit v.d. Poppe, Joop Verduijn en Feenstra/Koningen en later meerdere banen met Leon van Opzeeland werd ook dit ‘probleem’ getackeld.

 

• Als u terugkijkt over de totale periode, dat u actief bent bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven? Met name denken wij dan als de centrale man, die de viering van het 70-jarige, maar ook het 75-jarige jubileum in de steigers heeft gezet en ook alle PR-uitingen heeft geredigeerd?

Jubilea gebruiken om je vereniging en (mogelijk) kritisch gelegen positie van het park zijn natuurlijk de momenten om sporters, sponsors, maar ook politici uit te nodigen en te bewijzen, dat je een levendige club bent met actieve leden, die o.a. ook de locatie waarderen dicht bij hun woningen. Kinderen worden ook vervolgens makkelijk naar de baan gestuurd, het is immers keurig in de buurt gelegen.

 

‘Warmdraaien’ in 2008 ‘liep uit de hand’; een aangeklede opening in begin april (uiteraard met wethouder en fanfare),  een 70-jarig jubileumboek, dankzij Rita Snaterse en Ton Kersbergen, een fotofietsrally (met Arthur Meuwsen en natuurlijk Ko, wat een feest om uit te zetten met vrienden) en een zinderend slotfeest in alle zalen van De Beurs. Veel meer leden lieten zich inzetten dat jaar en we voelden ons echt een hechte vereniging.

 

Maar ja, dan komt 2013, besta je 75 jaar en moet de gang er weer ingezet worden. Met de (gelukkige) komst van weer een nieuwe generatie bespeur je toch wat minder enthousiasme om terug te kijken.  Maar met name met Herry Klumper hebben we er toch, met mooi weer in juni, een schitterende dag van kunnen maken met uiteraard weer een wethouder, maar ook met mw. Mien de Zeeuw (ervaringsdeskundige; zij mocht in 1938 al het openingslint doorknippen en in 1979 een zoveelste uitbreiding meevieren) en nu samen met de kleindochter van vz. Bert Brink weer een (symbolisch, op naar een eeuwfeest) lint doorknippen. Op beide jubilea-hoogtepunten mochten we ook vele oud-leden ontvangen, m.i. een bevestiging van een sfeervol verleden.

 

• Hebben de opgedane ervaringen binnen de tennissport nog bijgedragen aan uw verdere persoonlijke ontwikkeling binnen uw maatschappelijke loopbaan?

Natuurlijk, via de tennissport vrienden voor het leven ontmoet, die mij mede hebben gevormd. Helaas ook verloren, onze eindeloze potjes, Ton Snaterse was een competitiedier pur sang, brachten ons dicht bij elkaar en dan is vroegtijdig en veel te jong afscheid nemen iets wat je altijd meedraagt en ook ‘rijker’ heeft gemaakt.

Dubbelen met Ko, waar de in en outs ook op de helft van de vaak jongere tegenstanders uitgebreid werden ‘besproken’ en meestal tot hilarische taferelen leidde met een extra winstpunt of zeker naar een mentale voorsprong.

 

• Als competitietennisser bent u nog steeds actief voor TV Hoofddorp, maar ook in de Wintercompetitie in De Wildenhorst te Badhoevedorp. Wat is het geheim om het zo lang vol te houden en ook nog op zeer hoog niveau?

Met minder wilde haren, maar met nog genoeg tennisplezier, in gezelschap van gelijkgestemde vrienden,  je ‘nadagen’ invullen in competitieverband, zowel zomers als ’s winters is een voorrecht waar ik zolang mogelijk aan mee zou willen doen. Daar heb je wat ‘geluk’ bij nodig; heel blijven, helpen creëren van ambiance,  verschillende karakters accepteren, enz., enz. Nog steeds vormend dus……

 

• Tot slot: zou u buiten de gestelde vragen zelf nog iets willen delen met de huidige gemeenschap van TV Hoofddorp?

Ik spreek graag mijn opluchting uit over het feit, dat de volgende generatie binnen de vereniging het stokje (net) op tijd heeft durven overnemen en daarmee een nieuwe impuls heeft gegeven aan een evenwichtiger leeftijdsbestand, wat hard nodig werd.

Ik wens onze vereniging tot slot nog een mooie toekomst toe, op deze locatie uiteraard, en hoop daar nog lang (als ‘gratis’ lid nog steeds, hè) van te kunnen genieten.

 

 

 

 

 

 

Een aantal vragen, gesteld aan René Hooftman (46), nog steeds woonachtig in Hoofddorp

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?

De keuze om te gaan tennissen en lid te worden bij TVH is destijds ingegeven door mijn ouders. Wij zijn in 1974 in Hoofddorp komen wonen. Mijn ouders, Leo en Marga Hooftman, en mijn 3,5 jaar oudere broer Eric, zijn vrij snel daarna lid geworden en ikzelf een jaar of twee jaar later. TV Hoofddorp was in de jaren 70 de enige tennisvereniging in Hoofddorp en wij woonden vlakbij de tennisbaan. Alleen het wandelbos scheidde ons huis van het gravel.

 

• Hoe kijk je terug op die actieve beginperiode als tennisser?

Op de beginperiode, eind jaren 70 en begin jaren 80 kijk ik met heel veel plezier terug. TVH was, en is, een sociale vereniging, geen commerciële instelling. Ik kan me heel goed de eerste trainingen van Ko Alewijn herinneren, zowel buiten op baan 7 en 8 (toen nog porplastic, de molshopen kwamen door de baan heen). Een heel leuke groep kinderen. Naast training ook veel vrij spelen, onderlinge competitie, jeugdtoernooien en veel activiteiten op de club zelf. Ik denk aan luilaktoernooi, ouder-kind toernooi, etc.. 

 

• Je hebt naast jouw actieve tennisloopbaan ook jaren zitting gehad in de open toernooicommissie van TV Hoofddorp. Tegen welke lastige zaken liepen jullie zoal aan bij het plannen van wedstrijden en het tevreden houden van alle betrokken spelers en speelsters, die vaak op verschillende toernooien tegelijk actief waren?

Met heel veel plezier heb ik samen met Arnold van den Kommer, Ali en Geert Deddens, Giny Blok en de laatste jaren ook met Claudia van Opzeeland het Open Toernooi mogen organiseren. De eerste jaren, van de in totaal 10 jaar, hebben Arnold en ik, als ‘leerling organisator’ het vak mogen leren van Ali en Geert. Het klinkt waarschijnlijk heel oud, maar wedstrijden plannen met behulp van een computerprogramma was er toen nog niet bij. De inschrijvingen kwamen nog gewoon binnen met een postkaart, werden handmatig ingeschreven en ook het plannen gebeurde nog met de hand op grote vellen papier. Daarnaast ontwikkelden wij onze eigen stijl van organiseren, trokken ‘jeugd’ aan en wisten vele spelers aan ons toernooi te binden. Natuurlijk liepen wij ook tegen lastige zaken aan. Dit kwam deels door ons eigen succes. In verband met de vele inschrijvingen werden er ook veel partijen gespeeld, soms tot diep in de nacht. De vergunning voor de baanverlichting liep tot 23.00 uur, maar daar werd gelukkig door de omgeving soepel mee omgesprongen. Voor 99% werd het Open Toernooi door de deelnemers gewaardeerd. Natuurlijk zijn er altijd een aantal deelnemers die niet tevreden waren, ook door onze schuld. Het kwam wel eens voor dat wij waren vergeten iemand op te roepen, of af te zeggen. Dan kwam iemand voor niets naar het park, maar dat werd altijd met een excuus en een lach opgelost. Wel kan ik me herinneren dat wij de schuld kregen van slecht weer, echt waar. Tijdens het toernooi hebben wij altijd zoveel als mogelijk rekening gehouden met de wensen van de deelnemers.

 

• Naast je oudere broertje Eric ben jij van jongs af aan een actief jeugdlid, die inmiddels met een grote groep ‘oudere jongeren’ minimaal in totaal 35 jaar competitietennis speelt. Nu op het hoogste zaterdagniveau bij TV Hoofddorp, samen met je maatjes Patrick van Lunteren, Rody de Bie, Brian Lancaster, Viola de Best, Ludy en Sascha Switser. Als je met name op deze laatste fase terugkijkt, wat motiveert je dan om dit te blijven doen, daarbij naast het tennis zelf, ook denkend aan het après-tennis?

Competitie ben ik altijd blijven spelen. Begonnen als jeugdlid op de woensdagmiddag, daarna op de zondag en vanaf begin 20-er jaren op de zaterdag. Op de zaterdag in een herenteam, de laatste jaren in een gemengd team. Wat mij motiveert is de relatief korte periode, het zijn 7 zaterdagen in 2 maanden tijd. Dit is te overzien. Het meest belangrijk is de gezelligheid, zowel vóór, tijdens als na de wedstrijden. Daar doe ik het voor. Daarnaast is het natuurlijk leuk om te tennissen en vooral te winnen. Het blijft een leuk spelletje, vooral als er gewonnen wordt. Binnen het huidige team staat lol voorop, maar om elk punt wordt gestreden!

 

• Het was in jouw beginperiode dat het senioren- en jeugdbestand verdrievoudigde en een nieuwe opzet van de jeugdtraining in 1973/74 werd opgezet, waarin Ko Alewijn, maar ook Hans Vlietman een belangrijke rol vervulden. Hoe kijk jij op die periode terug en vergelijk het eens met nu, waarin waarschijnlijk je eigen kinderen ook actief aan het tennissen zijn geslagen?

Zie hiervoor ook mijn antwoord op vraag 3. Als ik me goed kan herinneren ben ik in 1977 lid geworden. De eerste trainingen kan ik me nog heel goed herinneren. Een tennisbal op je racket leggen en dan lopen, stuiteren en overslaan op een mini veldje. In de winter in de blaashal. Ko tekende op de wanden van de blaashal een cirkel waar je, vooral met je backhand, eindeloos tegenaan moest slaan. De backhand was voor Ko belangrijk om aan te leren omdat dat vaak de zwakkere slag is en daarmee je tegenstander kon verrassen. Mijn eigen kinderen zijn nog te jong (5 en 3) om te tennissen.

 

• Als je terugkijkt over de totale periode, dat jij actief bent bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven?

Dat zijn er bijna teveel om op te noemen. Ik denk aan mijn periode dat ik Toon (van Alpen, de groundsman) heb geholpen als assistent groundsman, de beginperiode, Bep en Tjerk de Vries (de vroegere pachters van de bar), de latere barmannen Rico en Ab, de feesten, de competitie op zaterdag als ‘jeugd’.

 

• Hebben de opgedane ervaringen binnen de tennissport nog bijgedragen aan jouw verdere persoonlijke ontwikkeling binnen de maatschappelijke loopbaan?

Zeker. De ervaring die ik heb opgedaan bij Toon en het organiseren van het Open Toernooi heb ik zeker kunnen gebruiken in mijn carrière!

 

• Wat zijn bekende namen van tennisvrienden en –vriendinnen uit die tijd, waaraan je specifieke herinneringen hebt?

Paul Stroes en Edwin van der Blij, mijn trainingsmaatjes. Marcel Reuter, ook een trainingsmaatje, nog nooit van verloren totdat hij naar een andere club verhuisde en heel veel beter werd. Maarten Wijnmalen, Annemarie Clay, Paola Kersbergen (helaas, helaas overleden).

 

• Tot slot: zou jij buiten de gestelde vragen zelf nog iets willen delen met de huidige gemeenschap van TV Hoofddorp?

TVH blijft een vereniging, in hart en nieren!

 

 

 

 

 

 

Een aantal vragen, gesteld aan Johan Abt (84), nog steeds woonachtig in Hoofddorp

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?

Betty, mijn echtgenote, heeft mij zonder dat ik het wist lid gemaakt van TV Hoofddorp; zij had mij meteen maar op de z.g. ‘ladder’ geplaatst. Ik werd daarvan op de hoogte gesteld, toen ene mijnheer Kees van Dijk mij telefonisch uitnodigde voor het spelen van een wedstrijd. Ik heb daarna bij Ko, op dat moment nog mijnheer Alewijn, tennisles genomen met als gevolg dat TVH daarna veel voor mij is gaan betekenen.

Binnen de vereniging ben ik als lid van de WTC steeds meer betrokken geraakt; ik ben meer dan 20 jaar bestuurslid Park en Accommodatie geweest en heb deze functie niet geheel vrijwillig ingeleverd.

In mijn bestuursperiode is de z.g. Winterploeg in het leven geroepen, die in de winterperioden als het tennispark gesloten is heel veel klussen op ons park uitvoerde met als hoogtepunt de werkzaamheden die wij uitvoerden ter voorbereiding van de te organiseren landskampioenschappen lichamelijk gehandicapten; zij tennisten vanuit de z.g. rolstoelen. Het hele park moest daarvoor aangepast worden (niveauverschillen, toiletten/douches, etc.). Persoonlijk vond ik dat een mooie tijd.

 

• Hoe kijkt u terug op die actieve beginperiode als tennisser?

Met veel plezier, met name het spelen van wedstrijden in de senioren- en veteranencompetitie, tijdens toernooien en bij uitwisselingen, etc.

Hieraan heb ik meerdere kennissen overgehouden.

 

• Van u wordt wel gesteld: ‘Welke functie heeft hij niet bekleed binnen onze vereniging’, maar een tweetal daarvan springen er duidelijk uit, namelijk als lid van de wedstrijd- en toernooicommissie, maar vooral als aanjager in de beheercommissie van park en clubhuis. Verliep dat makkelijk en wat waren zoal de problemen waar u tegen aan liep?

TVH blijf ik zien als mijn ‘cluppie’. Op het persoonlijke vlak zijn de contacten niet altijd gunstig verlopen; dat krijg je met personen als Ko en mij. Wij houden niet van draaien en houden ook onze mond niet dicht.

 

• In de begin 70’er jaren groeide tennis explosief en groeide het aantal banen bij TV Hoofddorp van 3 naar resp. 6 en 8 banen, terwijl ook de realisatie van de blaashal tot stand kwam. Welke inspanningen moesten hiervoor gepleegd worden om dit tot een goed einde te brengen?

Leden voelden zich meer betrokken bij hun vereniging. Als er bij aanvang van wedstrijden water op baan stond dan werd de groundsman (Toon van Alphen) geholpen door deelnemers van de eigen club en de tegenstander. De groei van TVH was groot, maar wij konden niet uitbreiden en TV In den Boogaerd kwam toen van de grond.

 

• Het was dezelfde periode dat het senioren- en jeugdbestand verdrievoudigde en werd een nieuwe opzet van de jeugdtraining in 1973/74 opgezet, waarin Ko Alewijn, maar ook Hans Vlietman een belangrijke rol vervulden. Hoe kijkt u op die periode terug als animator van de winterploeg en wat zijn uw herinneringen bij de organisatie van de recreatieweekenden en de kampen?

Ko is en was een prestatief gezien een goede trainer voor TV Hoofddorp. In de periode dat TVH nog op een hoog niveau speelde stak hij, op zijn  manier, veel tijd in de voorbereiding. Daarnaast is hij een echt clubmens; naar mijn mening mag men hem wel of niet. Het z.g. jeugdkamp dat hij in een bepaald jaar organiseerde, zullen de deelnemertjes en deelnemers niet snel vergeten zijn, want dat was zeer geslaagd.

 

• Als u terugkijkt over de totale periode, dat u actief bent geweest bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven?

•  

 

• Bent u op dit moment zelf nog actief als tennisser bij de vereniging, of bent u overgestapt naar een andere sport?

Mijn persoonlijke mankementen en toename leeftijd spelen geen positieve rol (het zij zo!!).

 

• Tot slot: zou u buiten de gestelde vragen zelf nog iets willen delen met de huidige gemeenschap van TV Hoofddorp?

Wij leven nu in 2015. Vroeger leefde je in een andere tijd. Wij hebben zogenaamd steeds minder tijd en de moderne apparatuur maakt ons steeds eenzamer door de terugloop in echt persoonlijk contact. Ik vind het jammer, dat in de loop der jaren leden steeds meer consumenten zijn geworden met alle plussen en minnen vandien.

 

 

 

 

 

 

 

Een aantal vragen gesteld aan René Oskam (50), woonachtig in Amsterdam

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?

Ik ben opgegroeid op een paar honderd meter van het tennispark van TVH. Mijn moeder zat al op tennissen en gaf me op toen ik 12 jaar oud was. Ik was in eerste instantie wat sceptisch omdat ik heel fanatiek aan het tafeltennissen was.

 

• Hoe kijk je terug op die actieve beginperiode als  tennisser, want oorspronkelijk kwam je uit de  tafeltennissport?

De eerste paar jaar bleef tafeltennis mijn hoofdsport. Achteraf  bezien, geloof ik dat ik als tafeltennisser meer talent had. Maar ik vond tennis gewoon leuker. Er zit meer in. En lekker in de buitenlucht. Toen ik 14 was stopte ik met tafeltennis.

 

• Als 14-jarig jochie, toen nog met haar, raakte je bevriend met Wijnand van den Boom en waren jullie jaren onafscheidelijk en stuwden elkaar op naar een hoog niveau. In die periode speelden jullie veel clubfinales, waarin de vriendschap nogal eens op de proef werd gesteld. Hoe heb jijzelf die periode ervaren en heb je nog veel contact met Wijnand die nu in Amerika woont?

Haha. Je bent goed geïnformeerd. We hebben veel onderlinge wedstrijden gespeeld. Veruit de meeste heb ik verloren. Hoeveel weet ik niet precies. Ik weet alleen heel zeker dat ik 2x van hem heb gewonnen. Het was een heel leuke periode. Het liefste dat ik deed was tennissen. En dat gold voor Wijnand ook. Mooi dat je elkaar daarin kunt vinden en dat we qua niveau enigszins aan elkaar gewaagd waren. Hij woont nu alweer ruim 30 jaar in Amerika. We hebben af en toe contact via skype etc. en als hij in Nederland is, spreken we af.

 

• Ook heb jij TV Hoofddorp heel lang en met veel succes gediend met als hoogtepunt het gedurende een tweetal seizoenen uitkomen in de Overgangsklasse A op zondag, samen met Jasper IJtsma, Caroline en Annemarie Clay. Hoe kijk je zelf op die periode terug als singlespeler, dubbelaar met Jasper en het mixen met één van de zusjes Clay?

Dat was een mooie periode. We hadden een heel goed team. Ik vond singelen, dubbelen en mixen allemaal even leuk en wilde gewoon iedere wedstrijd winnend afsluiten.

 

• Het was in jouw beginperiode dat het senioren- en jeugdbestand verdrievoudigde en een nieuwe opzet van de jeugdtraining in 1973/74 werd opgezet, waarin Ko Alewijn, maar ook Hans Vlietman een belangrijke rol vervulden. Hoe kijk jij op die periode terug als één van de exponenten binnen TV Hoofddorp die op het hoogste niveau de clubkleuren heeft mogen verdedigen?

Zo begin jaren 80 werd TVH een toonaangevende vereniging in District Haarlem. Heel veel van onze jeugdspelers/sters behoorden bij de besten van het district in hun leeftijdcategorie. Ik was er best trots op daar deel van uit te maken.

 

• Als je terugkijkt over de totale periode, dat jij actief bent geweest bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven?

Het eerste B-toernooi dat ik won, was bij TVH. Toen was ik 17 jaar oud. En verder de promotie naar de Overgangsklasse A. Dat was toch wel een mijlpaal. Ten slotte natuurlijk ook de bijdrage van Ko. Hij was al die jaren mijn tennisleraar, zeer betrokken en bij alle wedstrijden aanwezig. Je kunt wel zeggen dat hij de grote bindende factor was. Het is voor een tennisvereniging heel belangrijk een actieve betrokken tennisleraar te hebben die lange tijd bij de vereniging werkzaam blijft.

 

• Hebben de opgedane ervaringen binnen de tennissport nog bijgedragen aan jouw verdere persoonlijke ontwikkeling binnen de maatschappelijke loopbaan?

Ongetwijfeld wel. Waarschijnlijk dat het me lukt rustig te blijven in de meest stressvolle situaties.

 

• Wat zijn bekende namen van tennisvrienden en –vriendinnen uit die tijd, waaraan je specifieke herinneringen hebt?

Dat zijn er natuurlijk heel veel. Met Gerben Zuijdam waren we een aantal jaren een moeilijk te verslaan herendubbel. Met als hoogtepunt dat we de Districtskampioenschappen wonnen van Wijnand van den Boom en Hans Schmidt, de torenhoge favorieten.

 

• Wat is voor jou de doorslaggevende reden geweest, om op verzoek van Ko Alewijn, plaats te nemen in het organisatieteam van dit TVH Tennisfeest 1970/1980 – 2015?

Ko heeft natuurlijk altijd een bijzondere plaats bij mij gehad. Als hij wat vraagt, sta ik er sowieso voor open. En dan komt hij natuurlijk ook gewoon met een heel leuk initiatief.

 

• Tot slot: zou jij buiten de gestelde vragen zelf nog iets willen delen met de huidige gemeenschap van TV Hoofddorp?

Kom gezellig langs op vrijdag 26 juni!

 

 

 

 

 

 

Een aantal vragen, gesteld aan Caroline Oskam-Clay (46), nog steeds woonachtig in Hoofddorp

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?Als meisje van acht jaar heb ik daar weinig inspraak in gehad. Na onze verhuizing naar Hoofddorp waren mijn ouders lid geworden van TVH en als vanzelfsprekend ging ik mee met m’n afgezaagde racketje en tennisbal. Daar was ik meestal te vinden op de oefenmuur achter baan 3, in de speeltuin of ijsjes etend op het terras. Tennis hoorde toen al een beetje bij mijn leven en dat is jarenlang zo gebleven.

• Hoe kijk je terug op die actieve beginperiode als tennisser?

Mijn eerste herinneringen aan mijn actieve tennisjaren gaan terug naar de wekelijkse groepslessen van Ko Alewijn. Met behulp van het lange elastiek om kleine veldjes te creëren, leerden we daar de grondbeginselen van de fore-  en backhand. Met zijn scherpe nagel kraste hij V-tjes in onze gripjes om die goeie greep er in te slijpen. Onder zijn luid  “ge-Bim-Bam” hebben we daar op baan 5 en 6 duizenden keren heen en weer geslagen. Naast deze groepslessen stond ik elke dag met Myrna van den Kommer of met mijn zus Annemarie op de baan. Met behulp van een inventief afschrijfsysteem zorgden we ervoor dat we voldoende trainingsuren maakten. Tijdens de woensdagmiddagcompetitie mochten we al die trainingen in de praktijk brengen. Samen met Myrna, Maarten Wijnmalen en Björn van de Biggelaar tuften we district Haarlem door onder de bezielende leiding van Marjolein van de Biggelaar. Leuke jaren waren dat! Toen we iets ouder werden mochten we het op de zaterdag proberen, samen met Harm van Nieuwenhuizen en Paul Zekveld.  In die jaren was Leen van Nieuwenhuizen onze coach, een rustgevende factor aan de kant!Later, toen we oud genoeg waren,  mocht ik eindelijk  samen met Annet van Nieuwenhuizen, Cees Santifort en Richard Zuijdam meedoen aan de ‘echte’ zondagcompetitie. In de persoon van Gert-Jan van Aalderen hadden we zelfs een eigen coach!

 

•  Jij wordt beschouwd als een meisje/kind van de club en bent TV Hoofddorp door al die jaren heen trouw gebleven. Nooit gevraagd door andere verenigingen om daar te komen spelen en ook nooit zelf de uitdaging gevoeld om elders op een wat hoger niveau te gaan acteren?

Natuurlijk is die vraag in die jaren wel eens gesteld. Mijn antwoord was altijd heel simpel: “Ik hoor bij Ko, en Ko hoort bij TVH”. Zo heb ik er altijd naar gekeken. Bovendien heb ik altijd met heel veel plezier bij TVH gespeeld, hadden we het heel gezellig met elkaar en heb ik ook veel aan de club te danken gehad. Kortom, een verhuizing naar een andere club is eigenlijk nooit echt een issue geweest.
 

• Ook heb jij TV Hoofddorp heel lang en met veel succes gediend met als hoogtepunt het gedurende een tweetal seizoenen uitkomen in de Overgangsklasse A op zondag, samen met René Oskam, Jasper IJtsma en Annemarie. Hoe kijk je zelf op die periode terug als singlespeelster, dubbelaarster met Annemarie en het mixen met René en/of Jasper?

Dat waren inderdaad succesvolle, intensieve maar ook leuke jaren! Wat me daarvan nog het meest is bijgebleven zijn de autoritten naar onder meer Groningen, Deventer en Assen in de auto van Ton Koningen of Douwe Feenstra. Jasper met zijn Volkskrantje op de voorstoel naast Ko. En René die aan één stuk door de ene anekdote na de andere uit zijn mouw schudde waar mijn zus en ik stikkend van de lach geen genoeg van konden krijgen. Slap van het lachen kwamen we aan op de plaats van bestemming. Wel een ontspannende voorbereiding in ieder geval.

De wedstrijden zelf waren van hoog niveau. Regelmatig hadden we A-spelers tegenover ons staan. Als dames waren wij daar in de singles niet altijd tegen bestand. Gelukkig was René altijd een stabiele factor in het team, en Jasper kon vlammen als zijn pet goed stond. Onze damesdubbel was na al die jaren behoorlijk ingeslepen, zodat we daar nog wel eens een puntje mee konden wegslepen. De mix met René is in al die jaren uitgegroeid tot een complementair team, waar we nog lange tijd op hebben kunnen voortborduren.
 

• Ook ben je met het 1e gemengde zaterdagteam van TV Hoofddorp nog een keer kampioen van Nederland geworden. Over welk jaar spreken we dan en wie waren de andere spelers en speelsters in deze ploeg?

In 2004 zijn wij inderdaad met dat team kampioen van Nederland geworden. Dat was één van de meest, zo niet hèt meest euforische moment in mijn tennisleven. Samen met Miriam de Groot, Pieter Roodenburg, Loran Burger en Peter Bouten werden wij kampioen binnen ons eigen district, waarna we het op moesten nemen tegen de kampioenen van de andere districten in Nederland. Na een afvalsysteem waarin we vier of vijf competitieduels hadden gespeeld, kwamen we in het finaleweekend de beste clubs van Nederland tegen. Uiteindelijk wisten we de finale na een aantal superspannende wedstrijden te winnen! Nog kan ik me dat gevoel van toen voor de geest halen! Het heeft ons tot een team voor het leven gemaakt! We zien elkaar nog zeer regelmatig, maar niet meer op de tennisbaan :-))

 

• Het was in jouw beginperiode dat het senioren- en jeugdbestand verdrievoudigde en een nieuwe opzet van de jeugdtraining in 1973/74 werd opgezet, waarin Ko Alewijn, maar ook Hans Vlietman een belangrijke rol vervulden. Hoe kijk jij op die periode terug als één van de exponenten binnen TV Hoofddorp die op het hoogste niveau de clubkleuren heeft mogen verdedigen?

Zoals ik hiervoor al aanhaalde: Ik heb nooit de behoefte gehad om naar een andere club over te stappen, omdat ik bij TVH alles had wat ik nodig had: een serieuze en actieve trainer, veel trainingsmaatjes, veel vrienden en vriendinnen, gezelligheid, trainingsfaciliteiten, doorgroeimogelijkheden en begeleiding. Al met al een totaalpakket dat door een aantal mensen binnen de club is gecreëerd. Ko is daarin voor mij altijd een bepalende  factor geweest en gebleven èn voor mij de reden om loyaal te blijven aan de club. 
 

• Als je terugkijkt over de totale periode, dat jij actief bent geweest – door een vervelende blessure kan je zelf nu niet meer tennissen - bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven?

Rijp en groen door elkaar: paaseieren zoeken in het bos, op het luilaktoernooi in pyama tennissen, tenniskamp op het veld achter de hal, de blaashal, conditietrainingen op zondagochtend in het bos, de districtsclubkampioenschappen met de jeugd op Heerenduinen, de Thijselingkampioenschappen op Eindenhout, de etentjes na afloop van de zondagcompetitie bij Ab, meneer en mevrouw de Vries, de Bumbum en de speedy, het kleine tennisveldje achter baan 3, ATO (Alewijn Tennis Organisatie), met de bus naar Valkenswaard voor de promotiewedstrijden Overgangsklasse, etentjes bij de Chinees met Ton Koningen. En al die herinneringen aan al die mensen met wie ik zoveel beleefd en gelachen heb!
 

• Hebben de opgedane ervaringen binnen de tennissport nog bijgedragen aan jouw verdere persoonlijke ontwikkeling binnen de maatschappelijke loopbaan?

Tsjaa….een vraag om even over na te denken….
Bij tennis komt het aan op de juiste combinatie van techniek, tactiek en mentale weerbaarheid. In mijn jaren als jurist heb ik deze competenties – die mij eigenlijk met de paplepel waren ingegoten – kunnen benutten. In mijn laatste tennisjaren is mijn voorkeur heel bewust uitgegaan naar het dubbelen en mixen. Die samenwerking met anderen en het samen bereiken van doelen en neerzetten van resultaten paste vanaf een bepaald moment in mijn leven beter bij mij als persoon en bij de dingen die ik belangrijk vind. 

 

• Wat zijn bekende namen van tennisvrienden en –vriendinnen uit die tijd, waaraan je specifieke herinneringen hebt (graag onderbouwen met leuke voorvallen)?

Op het gevaar af dat ik mensen vergeet:
Bjorn van de Biggelaar, Maarten Wijnmalen, de Zekveldjes, Myrna van den Kommer, Annet en Harm van Nieuwenhuizen, Ilse Alt, Ellis Lageweg, Carla Quak, Richard Zuijdam, Edwin vd Blij, Paul Stroes, Cees Santifort, Willem Jacob en Amma van Enk, Myra Feenstra, Esther Veld, Saskia Snaterse, Nicole Wiesehahn, Elmar en Eelco Stoelinga, Jeroen Put, Jan de Jong, Paola Kersbergen, Jasper IJtsma, René Oskam, Niels Hogenhout, Pieter Roodenburg, Miriam de Groot, Loran Burger, Peter Bouten. En last but not least mijn zus Annemarie met wie ik heel wat stappen op het gravel heb gezet!
 

• Je hebt ook nog een aantal jaren zitting gehad in de technische commissie van TV Hoofddorp. Wat was daarin precies jouw taak en heb je in die periode ook wat leuke dingen, maar misschien ook minder leuke dingen meegemaakt (b.v. problemen met ouders; misschien herkenbaar als juf bij Opmaat in Nieuw-Vennep?)

Samen met Elmar Stoelinga heb ik een aantal jaren in de technische commissie gezeten. Het was inderdaad niet altijd makkelijk en soms zelfs een ondankbare taak. Na jarenlang alleen maar veel getennist en getraind te hebben, was het wel een eye-opener om een kijkje in de keuken te nemen, en mee te maken wat er achter de schermen allemaal moet gebeuren om voor de spelers alles te regelen. Ook bleek dat het onmogelijk is om het iedereen naar de zin te maken en altijd wenselijke beslissingen te nemen. In die jaren is mijn bewondering voor de mensen ‘achter de schermen’ gegroeid en is mij eveneens gebleken dat het onmogelijk is een vereniging te laten bloeien zonder de inzet van mensen die dat vanuit hun hart willen doen.
 

 

 

 

 

 

 

Een aantal vragen, gesteld aan Nicole Wasmoeth (43), nog steeds woonachtig in Hoofddorp

 

• Waarom is de keuze als actief sporter op tennissen gevallen en waarom juist op TV Hoofddorp?

Mijn ouders zijn destijds in Hoofddorp komen wonen. Zij werden lid van TVH. Samen met mijn vriendin Marianne van der Gaag ben ik toen gaan tennissen.

 

• Hoe kijk je terug op die actieve beginperiode als tennisser?

Ik koester de fijne herinneringen van de beginperiode. Niet zozeer als actieve tennisser, maar om de sfeer van de vereniging. De kinderen onderling hadden ontzettend leuk contact.

 

• De familie Wasmoeth, bestaande uit moeder Puck, vader Coen (helaas veel te vroeg overleden), broer Raoul en Nicole staan bekend als een uiterst sportieve familie. Dat is wat de ‘buitenwacht’ er van vindt, maar kan jij dat sportieve deel wat nader toelichten.

In ons gezin werd er altijd gesport. Raoul zat inderdaad op judo. Elke sport die hij beoefende ging hem zeer goed af. Ik probeerde daarin mee te gaan maar ik bleef een middenmoter in mijn sport.  Zowel met ballet, turnen en zo ook met tennis. Mijn moeder tennist nog steeds en is inmiddels een sportieve 77-jarige! Jarenlang speelde zij nog de single tijdens de clubkampioenschappen. Met mijn vader speelde ik meestal het ouder-kind toernooi.

 

• Naast de andere familieleden ben jij van jongsaf een actief jeugdlid van TV Hoofddorp, die inmiddels met een grote groep gezellige vriendinnen jaarlijks op een wat lager niveau aan de zaterdagcompetitie deelneemt. Wie zijn die meiden, die met een hoog pleziergehalte nog steeds tegen die bal blijven slaan, waarbij het après-tennis ook een niet onbelangrijke factor zal zijn om hiermee door te gaan?

Op jonge leeftijd ben ik competitie gaan spelen. In eerste instantie op zondag en later op een lager niveau op de zaterdag. In elk team heb ik veel plezier gehad zowel op de zondag als op de zaterdag. Sinds een aantal jaren speel ik in een damesteam. Samen met Nicolette Gorree, Annette Keur, Edith Veltman-Lankhorst en Bianca Coorengel begonnen we een aantal jaren geleden op de zaterdag.

Later is Tessa Koning erbij gekomen. Helaas is deze groep uit elkaar gevallen, zowel door privéomstandigheden als gezondheidsredenen. Het afgelopen jaar hadden we weer een aantal dames gevonden, die bereid waren om ons team te komen versterken. We hebben ook dit jaar weer met veel plezier afgesloten.

 

• Het was in jouw beginperiode dat het senioren- en jeugdbestand verdrievoudigde en een nieuwe opzet van de jeugdtraining in 1973/74 werd opgezet, waarin Ko Alewijn, maar ook Hans Vlietman een belangrijke rol vervulden. Hoe kijk jij nu op die periode terug en wat is jou het meest bijgebleven van die technisch/tactische trainingen van Ko?

AM-STER-DAM of BIM-BAM, de uitspraken van Ko!

Technisch gezien vraag ik me zelfs nu nog wel eens af of ik altijd wel goed heb opgelet tijdens de trainingen! Ik vond de trainingen altijd prettig bij Ko. Een strenge maar rechtvaardige leraar die met zijn half lange Beegees kapsel de blits maakte in zijn rode Alpha Romeo.

Naast de tennislessen kreeg ik ook gymles en conditietraining van hem. Nog steeds heb ik de neiging om extra goed mijn best te doen wanneer Ko op het park is. In mijn beleving heb ik weinig les gehad van Hans Vlietman. In die tijd kwam ik wel eens bij Martine, de dochter van Hans en Tineke, over de vloer. Ik vond het een warm gezin.

 

 

• Als je terugkijkt over de totale periode, dat jij actief bent bij TV Hoofddorp, welke herinneringen komen dan bovendrijven?

Mooie herinneringen: Mijn ouders zittend aan de bar, Sinterklaasfeest, schaatswedstrijd op de tennisbaan (Raoul behaalde de 1ste prijs!), georganiseerde autorally’s waarbij de kinderen een zak toffees meekregen en we onderweg een bak snert kregen, de geweldige feestavonden (toch Petra WensingJ), Bep en Tjerk de Vries, Ab Landman,  Rico, waar ik een hoop uurtjes samen mee achter de bar heb gestaan. Samen met TVH-kinderen stiekem met onze blote voeten de blaashal beklimmen en dan er vanaf stuiteren. Spannende wedstrijden die op baan 3 te bewonderen waren. De porplastic banen waar ik vaak onderuit ben gegaan. Papa Keur en papa Wasmoeth met een pilsje langs de baan. Mijn moeder als trouwe supporter! Daarnaast ook de tijd dat ik als trouwe supporter met mijn moeder meeging, maar uit de hoge scheidsrechtersstoel was gevallen. De wind die tussen de deuren glipte als je de draaideur van de tennishal binnenliep. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Al met al, warme herinneringen!

 

• Hebben de opgedane ervaringen binnen de tennissport nog bijgedragen aan jouw verdere persoonlijke ontwikkeling binnen de maatschappelijke loopbaan? 

De opgedane ervaringen hebben zeker bijgedragen aan mooie herinneringen waar wij het binnen het gezin nog vaak over hebben. Daarnaast heb ik tijdens mijn tennissport zoveel lieve mensen ontmoet die mij nog steeds dierbaar zijn. Daarnaast ben ik altijd trouw gebleven aan TVH. Dat is ook wel iets waar ik veel waarde aan hecht en wat in mijn karakter ligt.

 

• Wat zijn bekende namen van tennisvrienden en –vriendinnen uit die tijd, waaraan je specifieke herinneringen hebt ?

Petra Wensing, Marianne en Jacqueline van der Gaag, Marcel en Chantal Reuter, Martine en Nils Vlietman, Nicole en Edwin Wiesenhaan, Karien van Velzen, Saskia Snaterse, Annet Steffen, Arnold van den Kommer, René Hooftman, Patrick van Lunteren, Johan en Gerrit Westerbeek, Lennart en Robin Santifort, Annette Keur, Nicolette Goree, Edith Lankhorst. Eigenlijk kan ik hier wel een waslijst aan namen typen. Teveel om op te noemen! In het bijzonder wil ik ook Paola Kersbergen, Ronald Vloeijberghs en Suzanne Dirksen noemen. Alle drie veel te jong overleden en waar ik nog vaak aan denk. Paola waar ik vele uurtjes mee op de baan heb doorgebracht, Ronald die me elke keer weer een goede mop wist te vertellen en Suzanne waar ik de nodige uurtjes bij opgepast heb.

 

• Tot slot: zou jij buiten de gestelde vragen zelf nog iets willen delen met de huidige gemeenschap van TV Hoofddorp?

Ik wil een ieder bedanken die ‘gevochten’ heeft voor de verdere toekomst  van ons prachtige park!